visito en Gerdien Lleida

Zoals vele van jullie weten, ben ik momenteel niet de enige/enigste* die in Spanje zit. Naast alle Spanjaarden, zit ongeveer 1200 kilometer verderop Gerdien. Zij loopt stage in Lleida, een plaatsje redelijk vlak bij Barcelona.  Dit leek mij een uitstekende gelegenheid om een reisje te plannen, en spontaan had ik een paar weken geleden een vlucht geboekt naar Barcelona. Gerdien; here I come!

Donderdag 20 oktober in de ochtend was het dan zover. Omdat ik al vroeg vloog, heb ik eerst een nacht in Sevilla geslapen. In de ochtend vroeg uit de veren om de bus te halen naar het vliegveld. Maar de bus die ik wilde nemen was of te vroeg weg (wat betekent dat ik te laat was), of hij was helemaal niet op komen dagen. Ik had echter niet ruim de tijd genomen, waardoor ik nu krap bij tijd kwam. Maar zoals ik al dacht, ik haal het makkelijk en het scheelt wachten op het vliegveld.

Aangekomen in Barcelona kwam er een spontane ingeving in me op. Aangezien het nog vroeg op de dag was, ik vlak bij Barcelona zat, vond ik het een prima idee om naar de Rambla te gaan in Barcelona. Het was even zoeken, maar daar liep ik uiteindelijk. Op een heerlijke drukke straat, midden in Barcelona.. Wat heb ik deze stad gemist!

Na 2 uur rond wandelen, werd het echt tijd om echt richting Gerdien te gaan. De trein reis, 3 uur, was goed om wat bij te slapen, te studeren en vooral te genieten van het prachtige berglandschap! Dit zie je in dit gebied veel meer dan in het zuiden waar ik zit.

Eindelijk was ik in Lleida en zag ik Gerdien weer.  Na wat boodschappen, op naar haar huis. Hier woont ze samen met vier jongens en dat was hier en daar ook te zien. In de avond was er een goede kennismaking met Erasmus in Lleida. Het (niet)opmerkelijke hieraan was, dat het erg leek op Erasmus in Huelva. Ik voelde me dus al gewoon thuis.

De volgende dag moest Gerdien naar stage. Het was echter rustig, waardoor ze al vroeg thuis kon komen. Ze heeft me toen het prachtige Lleida laten zien. Als je richting de stad loopt, zie je aan de rechterkant een prachtige groene heuvel met daar bovenop de kathedraal van Lleida (de toerisme attractie). Hier zijn we naar toe gelopen en vanaf deze plek had je een mooi uitzicht over de stad. Ook kon er prima in het zonnetje gezeten worden om lekker bij te kletsen.

Lleida:

In Lleida worden veel kinderen geboren. Midden in het centrum heb je namelijk een kerk staan en daarachter een grote hijskraan. Deze kerk en hijskraan zaten namelijk helemaal vol met ooievaars. Het is een opmerkelijk gezicht om zoveel ooievaars bij elkaar te zien midden in het centrum van de stad.

Playa? No, voy a la classe

Het is alweer even geleden dat er een blog tevoorschijn is gekomen van mij. Zelf Thijs, die nog maar één dag in Japan was, had al sneller een blog dan ik. Dus het wordt echt weer tijd om jullie te vermaken met mijn activiteiten in Spain, Huelva.

Sinds een kleine twee weken kan ik niet meer elke dag naar het strand om te genieten van de Spaanse zon. Nee, sinds ongeveer twee volg ik eindelijk lessen. Ik kwam hier omdat ik graag lessen wilde volgen van muziek in het onderwijs. De vakken die ik in eerste instantie had gekozen, waren voor mij interessante muziekvakken daarnaast waren ze ook nog in het Spaans. Een mooie manier om op een praktische manier Spaans te leren. Ook koos ik deze vakken omdat ik graag mijn muzikale talent wilde verbeteren, maar helaas de school dacht er anders over want de vakken bestonden niet meer toen ik aankwam. Wat nu?

Ik moest nu goed gaan uitzoeken wat ik wilde doen en wat de mogelijkheden waren. Doordat ik begonnen was met een Spaanse taalcursus, merkte ik dat mijn Spaans beroert was. Dus ik ging kijken naar wat de Engelse vakken mij te bieden hadden. Hierbij zaten natuurlijk, helaas, geen muziekvakken bij maar wel enkele interessante vakken over het onderwijs. In het onderwijs kunnen soms goede overeenkomsten zijn met mijn werkveld en ik zat al te bedenken hoe ik dit kon koppelen aan Muziektherapie. Vier vakken gekozen, maar nog niet genoeg punten voor een half jaar.

Verder begon bij mij ook de muziek te kriebelen. Ik merkte

dat ik het muziek maken echt mistte en wilde kijken of er niet een muziekvak in het Spaans mogelijk was. Ik kwam bij ‘Musicas del mundo’ uit (wereldmuziek). Hierbij heb ik zowel theorie als praktijk, maar het is ook in het Spaans. De eerste keer én ook de twee keer, kon ik er niks van volgen. Ik kreeg enkele dingen mee waarbij de woorden leken op Nederlandse woorden. Het waren vermoeide lessen, maar toen ik ’s avonds in bed lag, was ik wel meer in het Spaans aan het denken en proberen zinnen te maken. Het helpt dus echt om lessen in het Spaans te volgen. Ook al begrijp ik er geen snars van, toch leer ik.

Ondanks dat ik al blij was met de vakken die ik nu kon volgen, kwam er spontaan nog een vak op mijn pad terecht. Dit is weliswaar ook een Spaans vak, maar zeer praktisch; Zwemmen met kinderen met autisme. Ik ben hierbij gekoppeld aan een Spaanse student en samen begeleiden we eerst een uur één kind en daarna een uur een ander kind. Deze kinderen zijn autistisch, maar ik zag er ook een paar bij lopen waarbij ik het idee had dat er nog meer diagnoses waren. Zeer interessant om te zien! Maar ook vermoeiend en lastig om mee te werken. Daarnaast kan ik niet goed met het kind communiceren in de taal; Spaans. Maar ook hier leer ik echt Spaans. Met de studenten probeer ik Spaans te praten, waarbij ik ze weer een beetje Engels kan leren.

Oftewel, eindelijk wordt er hier gewerkt onder de Spaanse zon! Eindelijk geen vrije tijd, hoewel.. nog steeds heb ik tijd genoeg voor zon, zee, strand, fiestas, vrienden die langs komen en reisjes!