Lissabon

Hetzelfde meisje dat naar Marokko ging omdat ze een overvloed aan geld had, vond dat ze nog wel meer kon spenderen. En dus werd er een tripje naar Lissabon georganiseerd. Maar naast het geld is ze ook een beetje lui en ging ze meer met een georganiseerde trip van de ESN (erasmus student network).

Op vrijdag ochtend half 10 moesten we met z’n alle verzamelen. Om 10 uur kwamen de mensen van de ESN. Eigenlijk had ik dit wel van te voren kunnen verwachten, aangezien we in Spanje zijn en de organisatie van de ESN bestaan uit Spaanse studenten. Maar al bij al, rond kwart over 10 vertrok de bus echt richting Lissabon.

Aangekomen in Lissabon was het erg koud en mistig. Omdat onze bus niet naar het Hostel kon rijden, moesten we er naar toe lopen. Onze ESN’ers, die er op dat moment waren, wisten precies de weg omdat ze er nog nooit geweest zijn. Na heel veel trappen op te zijn gelopen en een paar afslagen hebben gehad, een stukje naar beneden, kwamen we aan bij ons Hostel. Hierin kon iedereen zich klaar maken en uitblazen van de vele trappen. Hierna gingen we met zijn alle Lissabon in. Toen we het hostel uitkwamen, vonden we gelijk een 5x kortere route zonder trappen naar de weg waar we afgezet waren door de bus. Bedankt ESN.

Ondertussen was het mistiger geworden en werd het lastiger om goed te zien wat er allemaal in de stad was. We waren op een gegeven moment op een plein en als je rechtdoor keek zag je een muur van mist. Natuurlijk nieuwsgierig wat daar was, blijkt het de zee te zijn! Maar door de mist bijna niet te zien, maar wel erg mooi.

Tijd om verder te lopen in deze magische wereld van mist. Het was vooral een dagje van kijken, of beter gezegd; proberen te kijken. Maar dat werd ons dus lastig gemaakt door de mist. Zo waren we bijvoorbeeld opzoek naar een kasteeltje/toren. Door de mist konden we onze weg moeilijk vinden tot dat we opeens met onze neus er tegen aan liepen. Door de mist kreeg de toren een erg mysterieuze en spannende lading alsof je in een griezelfilm zit.

Na nog gegeten te hebben en gezellig gekletst in het hostel, werd het tijd om de oogjes te sluiten en door te gaan naar dag 2.

Toen ik mijn ogen opende en naar buiten keek, zag ik nog steeds niet veel. De mist was nog niet weggetrokken. Maar ik wist dat de mis weg zou gaan, aangezien er voor deze ochtend regen op het programma stond. En ja hoor, een kwartier later kwam het met bakken het de lucht. Geweldig weer om Lissabon te ontdekken!

Op deze ochtend stond een kasteel op het programma. Ons transportmiddel was de voet en iedereen werd al snel vrienden met elkaar om paraplu’s te delen. Aangekomen op de heuvel bij het kasteel, kregen we vrije tijd tot ergens in de middag. Je zou denken dat het leuk is om dan het kasteel te bekijken. Ik zou dat anders heel leuk gevonden hebben, maar het was een open kasteel waardoor je in de regen moest blijven lopen. En dat hadden we nu wel gezien, dus na een kort rondje besloten we (mijn erasmus vrienden en ik) terug te gaan naar het centrum en wat te eten en drinken.

Om 16.00 uur werd het tijd om allemaal te verzamelen en naar een park te gaan met een Shoppingmal. En nu is het niet dat ik shoppen het belangrijkste is, maar het belangrijke hieraan was dat het totaal in kerstsfeer was versierd. En omdat het in het warme zuiden lastig is om een kerstgevoel te krijgen, was dit perfect. Laat de kerst maar komen!

In de avond was het tijd om er een feest van te maken. Er was afgesproken dat we allemaal naar een disco gingen, waar ook de erasmus van Córdoba naar toe gingen en de erasmus van Lissabon. Groot feest dus! En duur feest! Een coca cola was 4 euro! (en dat was het goedkoopste). Wel fijn dat we een keer andere muziek hoorde dan de spaanse latins.  Na een paar uren vonden we het wel weer tijd om ons bedje op te zoeken aangezien we nog een hele zondag te gaan hadden.

Op zondag ging het zonnetje schijnen en verlieten we Lissabon in de morgen. We gingen namelijk naar Sintra, een plaatsje redelijk vlak bij Lissabon.  Sintra is een plaatsje waar je veel kastelen en paleizen vindt. Helemaal top voor mij. In het programma stonden twee paleizen om te bezichtigen. Naar de eerste gingen we lopen. Sintra is een plaatsje wat veel meer in de natuur ligt dat Huelva en ik rook de heerlijke natuur. Lang geleden!

Het eerste paleis lag dan ook in de natuur met een bosrijke tuin. In deze tuin waren allemaal kleine torentjes te vinden en kon je al een prinses gaan voelen. Het paleis zelf was alleen niet zo geweldig als de natuur er omheen.

Om naar het volgende paleis te gaan, moesten we een bus pakken omdat het 6 km berg op was. Boven op de bult aangekomen, bleek dat we verder de bult op moesten lopen om tot het paleis te komen. Het was erg stijl, vermoeiend, slopend en mijn benen konden niet meer, maar eenmaal aangekomen was het uitzicht wonderschoon! Het was weer een prachtige locatie waarbij je vooral kon genieten van het uitzicht, vanuit alle oogpunten. Ook het paleis was mooi om te zien, heel kleurrijk van de buitenkant en binnen was alles ingericht zoals vroeger.

Na deze twee prachtige uitstapjes, werd het tijd om de bus terug te pakken naar Huelva. Tijd om slaap in te halen. Welterusten!

Marokko

Er was eens een klein meisje op Erasmus en vond dat ze te veel geld had. Hiervoor bedacht ze een plan; mee gaan op een georganiseerde reis naar Noord Marokko. Dag geld.

Afgelopen weekend was het zo ver. Ze ging helemaal alleen mee met deze trip, zonder iemand te kennen.  Maar gelukkig zijn meer mensen zo spontaan, en al snel vond ze een reismaatje. Ze kwam wel helemaal uit Californië.

 We begonnen onze bustocht naar Gibraltar. Dit is een plaats in Zuid-Spanje wat behoort tot Engeland. Om Gibraltar in te willen, moet je ook de paspoort laten zien. Aangekomen kregen we een rondleiding met de auto en gingen we de berg op om aapjes te bekijken. Aapjes lopen hier namelijk in het wild rond en klimmen klauteren overal op (ja, ook op jou als je pech/geluk hebt). Voor mij was het niet weg gelegd om een aap op schoot te hebben, maar toch heb ik een intiemere band met ze gekregen.

Hierna door naar de boot om naar Marokko toe te gaan. Vanaf Gibraltar is het maar 40 minuten varen. Je komt echter niet gelijk aan in Marokko, maar nog in Spanje. Met een bus rij je dan naar de douane Marokko binnen (we mochten allemaal de grens over).  Aangekomen in het hotel, eten en slapen zorgt ervoor dat dag 1 beëindigd is.

Goedemorgen, het is dag 2. Om 7 uur ’s ochtend op zondag ging de wekker. Veel te vroeg, maar dat moet als je wat wil zien in Marokko. Onze eerste bestemming was Chefchaouen. Deze stad is helemaal blauw, van dat lichte ijskoude blauw. Heel bijzonder om te zien! In deze stad kregen we een rondleiding en uiteindelijk vrije tijd op de markt. Volgens mij is het normaal dat kleine steden hun winkels meer als een markt hebben.  Het is best wel leuk om er als toerist rond te lopen, want ze hebben gelijk in de gaten dat ik niet van Marokko kom (ik snap niet hoe ze dat kunnen zien, maar blijkbaar had het iets te maken met blond zijn..). Ze proberen je alle winkels en restaurants in te krijgen om je iets te laten kopen. Ook  heb je veel kinderen rond springen die je om een euro vragen. Ze blijven wel een kwartier om je heen drentelen, en ook al zeg je 100 X ‘no’ , ze blijven om je heen hangen. Erg grappig was toen ik mijn zak drop tevoorschijn haalde (met dank aan Lotte die het meegebracht had uit Nederland). Een paar kinderen kwamen gelijk om me af stormen en uiteindelijk heb ik er twee een muntdrop gegeven (zo’n dropje met de vorm van een euro). Ik zei dat ze het moesten opeten. Volgens mij vonden ze het niet leuk, niet lekker, niet grappig etc.

Na de blauwe stad, was Tetouan onze volgende bestemming. Deze kleine stad was niet in een speciale kleur, maar wel erg koud. Veel kleine en smalle steegjes die overdekt waren met steen. Ik denk dat het er in de zomer heerlijk is, wat koeler.. Maar nu was het erg koud.  Ook hier kregen we een rondleiding. De markt in Tetouan is erg groot. Je hebt namelijk verschillende delen van de markt. Zoals de vruchtenafdeling, of juwelierafdeling, vleesafdeling etc. En ook hier merkten de Marokkanen op dat we toeristen waren en wilde ons van alles verkopen.

In de avond hadden we een speciale fantasy maaltijd. Dit hield in dat er naast ons eten, ook een voorstelling was. Muziek, acrobaten, magie, buikdansen etc.  Na het eten was het tijd om nog even te drinken in de hotelkamer om daarna de oogjes toe te doen en door te gaan naar dag 3.

De laatste dag was aangebroken en deze dag gingen we iets doen waarvoor ik onder andere deze reis wilde doen. Namelijk een kameel bereiden. Ik wist dat het een korte kameeltocht was en ik heb dan ook wel 1 hele minuut op een kameel gezeten. Maar.. Ik heb op een kameel gezeten en gereden!

Als je eenmaal op een kameel zit en hij loopt, dan voelt het normaal en natuurlijk aan. Een beetje vergelijkbaar met een paard die stapvoets loopt. Maar als de kameel naar beneden en boven gaat zodat je erop en eraf kan, voelt alsof je er bijna vanaf valt. Je wordt even heen en weer geschud, van links naar rechts en op en neer. Na een rondje gehobbeld en foto’s gemaakt op de kameel, werd het tijd om eens naast de Kameel te gaan om een foto te krijgen. Maar blijkbaar vond de kameel mij erg aantrekkelijk, want hij wilde me steeds bijten en opeten. Wie wil dat nou niet?

Na de kamelen zijn we nog een rondje gaan rennen door de grotten van Hercules (de gids liet ons echt letterlijk rennen wegens tijdgebrek). Hierna kwam langzaam het einde van onze reis in zicht, we gingen namelijk in de bus weer terug naar Spanje. Voordat we het water gingen oversteken, kregen we nog een busrondleiding door Ceuta. En daarna, op de boot terug naar Gibraltar en daarna naar huis.

karaoke avond!

Een verhaaltje, omdat jullie al zolang niks van mij gehoord hebben.

Het gaat goed met mij! Ik ben alleen niet meer weg geweest sinds het weekend van Córdoba en Granada, dus eigenlijk had ik ook niet echt iets om over te schrijven.

Maar nu.. nu ga ik toch zoiets spannends vertellen.. Aanstaande woensdag is er namelijk Karaoke avond en wie gaat er uiteraard aan mee doen? Inderdaad; Lilian Kupers.

En iedereen wordt al gek van mij. Het begon er namelijk mee dat de vraag bij ons op kwam of je elk liedje kan kiezen, of dat er een speciale lijst is. Ik wilde dit wel graag weten en heb dit aan de organisatie gevraagd. Ik wil namelijk wel goed mijn optreden voorbereiden. Als antwoord kreeg ik terug dat ik door kon geven welk lied ik graag wilde zingen en dan konden zij het opzoeken of ze die hadden. Dit vond ik een prima deal. Maar dan komt het moeilijkste en het deel waar volgens mij iedereen gek van werd, ik kon geen liedje meer kiezen. Ik wist (en weet nog steeds niet) welk liedje ik moet gaan zingen, welke goed bij mijn stem past, waarbij ik goed over kom bij het publiek etc. Uiteindelijk heb ik maar een lijstje van liedjes opgestuurd, zodat zij konden kiezen. Maar nu ik moet wachten, komen er steeds meer liedjes in mijn hoofd die ik wel kan zingen.

Nu het wachten is gekomen vraag ik aan iedereen of ze naar de karaoke avond komen en zo niet, dan vind ik dat ze echt wél moeten komen! Het wordt de avond van het Erasmus jaar! (okee, dat is overdreven).

Eigenlijk is dit een klein beetje een onzin verhaal, maar dan weten jullie dat het nog goed gaat en dat ik me hier goed vermaak!

Voor nu staat op het programma:

-          Lotte (huisgenoot Amersfoort) komt morgen.

-          Voetbalwedstrijd Duitsland – Nederland

-          Karaoke avond

-          Sevilla

-          Eind november Marokko

-          En dan is het alweer december

Tijd vliegt, tot snel!

xXX

Granada!

Na Córdoba gingen we met de auto verder naar Granada. Omdat we op de weg elkaar uit het oog verloren hadden, zijn we met mijn auto wat gaan eten na het inchecken van het hostel. We hadden erg honger, maar bestormde niet gelijk de eerste de beste tapasbar-restaurant. En door onze zorgvuldig uitgekozen keuze, kwamen we in een typisch Spaans tapasbar-restaurant.

Binnen zat het helemaal vol met Spaanse mensen, de grond was bezaaid met servetjes en het oogde rommelig. We bestelde ons eten wat we samen wilde delen; salade, een plaat met gefrituurde vistapas (inktvis etc), kip met frietjes en gamba’s.

Doordat we uitgehongerd waren bestormde we het eten alsof ons leven er vanaf hing. Bij de eerste happen al, voelde ik me langzaam omhoog getild worden en zweefde ik boven alles uit. Het voelde alsof ik in de hemel was, zo lekker was het eten! Vooral de gamba’s, alsof er een engeltje op je tong piest. Dit was zo lekker gemaakt dat ik me zo gelukkig ervan voelde. En gelukkig voelde ik me niet alleen zo gelukkig, ook mijn medereisgenoten zaten intens te genieten van het heerlijke eten.

Na deze heerlijke maaltijd, konden we geen ‘pap’ meer zeggen en werd het tijd om naar het hostel te gaan en ons bed op te zoeken (het was immers al 24.00 uur en we hadden een lange dag achter de rug). Gelukkig konden we sportend naar huis, want ons hostel was 15 minuten lopen heuvel en trappen op. Fanatiek begonnen Daniel en ik met de trappen oprennen, maar stiekem is dat toch erg vermoeiend.

De volgende dag moesten we met zijn alle vroeg uit de veren. In Granada heb je namelijk het bekende ´Alhambra´ liggen. Dit is een middeleeuws paleis, echter geen kleine maar op een enorm terrein met ook Arabische invloeden. Dit is de bezichtiging van Andalucia (streek in Spanje waar Huelva ook inligt). Omdat  het zo populair is kan je kaarten bestellen via internet, deze waren echter al helemaal uitverkocht. En daarom moesten wij zo vroeg ons bed uit, want in de ochtend verkopen ze ook nog een bepaald aantal kaarten. En dus stonden wij om half 8 ’s ochtend in de rij en hadden we om kwart over 8 de tickets naar de Alhambra.

Binnen gekomen bij de Alhambra was er veel te zien. Prachtige tuingedeeltes en gebouwen/paleizen die je kon bezichtigen. Ondanks dat het erg bezienswaardig was, kreeg ik niet het wauw gevoel wat ik bij de Mezquita had in Córdoba. Maar toch was het erg mooi om te zien. Daarnaast was er een prachtig uitzicht over de stad, want de Alhambra lag boven op een heuvel/berg (volgens mij is het nog te klein voor een berg). Ook kon je in de verte gebergte zien met sneeuw erop. Ik heb sneeuw gezien!

Als laatste bij de Alhambra gingen we naar een speciaal paleis. Hierin zag je weer heel duidelijk de Arabische architectuur. Heel veel mooi kleine details, die bij elkaar een groots aanblik kregen.

Alhambra is zeker iets wat je gezien moet hebben, net als de Mezquita. Prachtige stijl en prachtige architectuur.

Córdoba!

Afgelopen weekend dacht ik een rustig weekend te kunnen houden, maar helaas en vooral gelukkig werd het een druk weekend. Afgelopen weekend stond namelijk in het teken van Córdoba en Granada, met acht andere meiden en één jongen. Vrijdag middag gingen we naar Córdoba en zaterdag avond verder richting Granada om dan op zondag weer terug te rijden naar Huelva.

Aangekomen in Córdoba gingen we natuurlijk in de avond eten in de stad en stappen. Bij het stappen kwamen we in een club waar live muziek zou zijn. Iedereen die er kwam was allemaal netjes gekleed en alle vrouwen hadden hoge hakken. Hoe ze erop kunnen lopen, het volhouden, kan ik nog steeds niet begrijpen. Wel blijven ze redelijk klein in vergelijking met ons, Nederlanders (maar natuurlijk niet met mij).

De live band speelde Spaans talige muziek, je kan het vergelijken met onze Jeroen van de boom. Deze vergelijking is vooral gebaseerd op het liedje ‘jij bent zo’, aangezien ze deze in het Spaans zongen. We hebben hier natuurlijk doorheen de Nederlandse versie zitten zingen, zo hard als we konden! Na een paar uren dansen, zingen en gezellig doen werd het tijd om onze ogen dicht te doen en te slapen.

De volgende dag gingen we Córdoba echt in om te ontdekken wat deze stad ons te bieden had. Er stond één bezichtiging op ons verlanglijstje en dat was de kathedraal van Córdoba; De Mezquita.

Dit gebouw is een moskee waarbij sinds de christelijke herovering een kathedraal is ingemaakt. Dit maakt het heel bijzonder om twee verschillende culturen en geloven naast elkaar te zien. Je ziet dit erg terug in de architectuur.

Het moskee gedeelte vond ik zelf erg indrukwekkend. Het bestond uit vele bogen die zich elke keer herhaalde. Door deze herhaalde patroon, werd de architectuur erg versterkt. Ondanks dat het steeds een herhaling was, zag je toch op elk punt waar je stond weer wat anders. Alsof er gespeeld werd met je verbeelding. Ik bleef maar kijken, lopen, kijken, lopen en kijken en wilde wel 1000 foto’s ervan maken. Voor elke kleine verandering een foto. Dit is echt een aanrader om naar toe te gaan als je Córdoba gaat bezoeken!

Na deze prachtige bezichtiging, gingen we naar een kasteel tuin; Alcázar de los reyes crstianos. Dit was ook prachtig en daarnaast rustgevend om door een tuin te lopen. Het was even een rust moment na een overweldigende mezquita.

Hierna gingen we naar het volgende monumentaal gebouw; Madinat al-Zahra.  Dit zijn ruïnes van een grote, versterkte Arabische islamitische middeleeuwse paleiss-stad gebouwd door Abd-ar-Rahman III al-Nasir. We hadden echter weinig tijd en zijn daardoor door de ruïnes heen gerend. Ook hier zag je wat stijl terug van de moskee van Mezquita. De bogen kwamen ook hierin weer terug.  Van boven af leken de ruïnes van de ruimtes net een doolhof, mooi om te zien!                                     

visito en Gerdien Lleida

Zoals vele van jullie weten, ben ik momenteel niet de enige/enigste* die in Spanje zit. Naast alle Spanjaarden, zit ongeveer 1200 kilometer verderop Gerdien. Zij loopt stage in Lleida, een plaatsje redelijk vlak bij Barcelona.  Dit leek mij een uitstekende gelegenheid om een reisje te plannen, en spontaan had ik een paar weken geleden een vlucht geboekt naar Barcelona. Gerdien; here I come!

Donderdag 20 oktober in de ochtend was het dan zover. Omdat ik al vroeg vloog, heb ik eerst een nacht in Sevilla geslapen. In de ochtend vroeg uit de veren om de bus te halen naar het vliegveld. Maar de bus die ik wilde nemen was of te vroeg weg (wat betekent dat ik te laat was), of hij was helemaal niet op komen dagen. Ik had echter niet ruim de tijd genomen, waardoor ik nu krap bij tijd kwam. Maar zoals ik al dacht, ik haal het makkelijk en het scheelt wachten op het vliegveld.

Aangekomen in Barcelona kwam er een spontane ingeving in me op. Aangezien het nog vroeg op de dag was, ik vlak bij Barcelona zat, vond ik het een prima idee om naar de Rambla te gaan in Barcelona. Het was even zoeken, maar daar liep ik uiteindelijk. Op een heerlijke drukke straat, midden in Barcelona.. Wat heb ik deze stad gemist!

Na 2 uur rond wandelen, werd het echt tijd om echt richting Gerdien te gaan. De trein reis, 3 uur, was goed om wat bij te slapen, te studeren en vooral te genieten van het prachtige berglandschap! Dit zie je in dit gebied veel meer dan in het zuiden waar ik zit.

Eindelijk was ik in Lleida en zag ik Gerdien weer.  Na wat boodschappen, op naar haar huis. Hier woont ze samen met vier jongens en dat was hier en daar ook te zien. In de avond was er een goede kennismaking met Erasmus in Lleida. Het (niet)opmerkelijke hieraan was, dat het erg leek op Erasmus in Huelva. Ik voelde me dus al gewoon thuis.

De volgende dag moest Gerdien naar stage. Het was echter rustig, waardoor ze al vroeg thuis kon komen. Ze heeft me toen het prachtige Lleida laten zien. Als je richting de stad loopt, zie je aan de rechterkant een prachtige groene heuvel met daar bovenop de kathedraal van Lleida (de toerisme attractie). Hier zijn we naar toe gelopen en vanaf deze plek had je een mooi uitzicht over de stad. Ook kon er prima in het zonnetje gezeten worden om lekker bij te kletsen.

Lleida:

In Lleida worden veel kinderen geboren. Midden in het centrum heb je namelijk een kerk staan en daarachter een grote hijskraan. Deze kerk en hijskraan zaten namelijk helemaal vol met ooievaars. Het is een opmerkelijk gezicht om zoveel ooievaars bij elkaar te zien midden in het centrum van de stad.

Playa? No, voy a la classe

Het is alweer even geleden dat er een blog tevoorschijn is gekomen van mij. Zelf Thijs, die nog maar één dag in Japan was, had al sneller een blog dan ik. Dus het wordt echt weer tijd om jullie te vermaken met mijn activiteiten in Spain, Huelva.

Sinds een kleine twee weken kan ik niet meer elke dag naar het strand om te genieten van de Spaanse zon. Nee, sinds ongeveer twee volg ik eindelijk lessen. Ik kwam hier omdat ik graag lessen wilde volgen van muziek in het onderwijs. De vakken die ik in eerste instantie had gekozen, waren voor mij interessante muziekvakken daarnaast waren ze ook nog in het Spaans. Een mooie manier om op een praktische manier Spaans te leren. Ook koos ik deze vakken omdat ik graag mijn muzikale talent wilde verbeteren, maar helaas de school dacht er anders over want de vakken bestonden niet meer toen ik aankwam. Wat nu?

Ik moest nu goed gaan uitzoeken wat ik wilde doen en wat de mogelijkheden waren. Doordat ik begonnen was met een Spaanse taalcursus, merkte ik dat mijn Spaans beroert was. Dus ik ging kijken naar wat de Engelse vakken mij te bieden hadden. Hierbij zaten natuurlijk, helaas, geen muziekvakken bij maar wel enkele interessante vakken over het onderwijs. In het onderwijs kunnen soms goede overeenkomsten zijn met mijn werkveld en ik zat al te bedenken hoe ik dit kon koppelen aan Muziektherapie. Vier vakken gekozen, maar nog niet genoeg punten voor een half jaar.

Verder begon bij mij ook de muziek te kriebelen. Ik merkte

dat ik het muziek maken echt mistte en wilde kijken of er niet een muziekvak in het Spaans mogelijk was. Ik kwam bij ‘Musicas del mundo’ uit (wereldmuziek). Hierbij heb ik zowel theorie als praktijk, maar het is ook in het Spaans. De eerste keer én ook de twee keer, kon ik er niks van volgen. Ik kreeg enkele dingen mee waarbij de woorden leken op Nederlandse woorden. Het waren vermoeide lessen, maar toen ik ’s avonds in bed lag, was ik wel meer in het Spaans aan het denken en proberen zinnen te maken. Het helpt dus echt om lessen in het Spaans te volgen. Ook al begrijp ik er geen snars van, toch leer ik.

Ondanks dat ik al blij was met de vakken die ik nu kon volgen, kwam er spontaan nog een vak op mijn pad terecht. Dit is weliswaar ook een Spaans vak, maar zeer praktisch; Zwemmen met kinderen met autisme. Ik ben hierbij gekoppeld aan een Spaanse student en samen begeleiden we eerst een uur één kind en daarna een uur een ander kind. Deze kinderen zijn autistisch, maar ik zag er ook een paar bij lopen waarbij ik het idee had dat er nog meer diagnoses waren. Zeer interessant om te zien! Maar ook vermoeiend en lastig om mee te werken. Daarnaast kan ik niet goed met het kind communiceren in de taal; Spaans. Maar ook hier leer ik echt Spaans. Met de studenten probeer ik Spaans te praten, waarbij ik ze weer een beetje Engels kan leren.

Oftewel, eindelijk wordt er hier gewerkt onder de Spaanse zon! Eindelijk geen vrije tijd, hoewel.. nog steeds heb ik tijd genoeg voor zon, zee, strand, fiestas, vrienden die langs komen en reisjes!

Portugal Tavira

Afgelopen weekend was het weer zover. Ik had alweer een week lang Huelva gezien en het werd tijd om wat anders te gaan bezichtigen. Dit keer was Tavira aan de beurt, een plaatsje in Portugal. Dat we hier naar toe gingen was absoluut niet origineel, want al meerdere Erasmus studenten zijn hier naar toe gegaan. Hiervan zagen we hele mooie foto´s, dat we ook besloten om daar naar toe te gaan.

Met een tevreden gevoel liep ik zaterdag naar de meeting plek bij de autoverhuur. We hadden de auto al van te voren gereserveerd, dus we hoefde hem alleen op te halen. Helaas Pindakaas, we moesten nog meer betalen omdat onze chauffeuse geen 25 was, daarnaast natuurlijk ook nog borg. Wij dachten; ‘No problema, Lilian heeft een creditcard bij zich.’ Maar het was wel een probleem, want de creditcard houder moet ook een chauffeuse zijn. En zoals jullie weten, heb ik nog nooit een auto rijlessen gehad, laat staan dat ik hier in Spanje zou kunnen rijden. Even waren we bang dat we niet konden gaan, maar gelukkig had de officiële chauffeuse ook een creditcard. Deze moest alleen nog even opgehaald worden.

Uiteindelijk zaten we in de auto. Veel rotondes gezien en genomen, stoppen op de snelweg om een foto te maken van het bord Portugal (er was toch niemand op de weg), nog meer rotondes en rondjes draaien. Aangekomen in Tavira hadden we één doel waar we gelijk naar toe wilde: de waterval van Tavira. Om dit doel te bereiken namen we nog meer rotondes en hebben we vaak de weg moeten vragen, maar we kwamen er wel.

De waterval en het water is echt prachtig om te zien. Ondanks dat het water erg koud was, was het zeker de moeite om erin te gaan. Het water was helder en er zwommen vissen in die niet bang waren voor mensen. Integendeel, ik kreeg een gratis Dr. Fish behandeling (de vissen knabbelen je voeten schoon). Ook was er naast de waterval een rots waar iedere angsthaas vanaf durft te springen. Oftewel, wij wilden dat ook! Vanaf beneden gezien lijkt het niet zo hoog, maar als je er bovenop staat dan is het toch wat hoger dan verwacht. De kunst eraan is om gewoon even diep adem te halen en dan te springen. Hoe langer je wacht, hoe enger het wordt. Gelukkig kon ik mijn angst snel overwinnen en springen. Helemaal top!

Na de waterval, het terug vinden van de weg, het vinden van het hostel, werd het tijd om de honger te stillen en een restaurant lastig te gaan vallen. We hadden een zeer goede uitgekozen! Het werd prachtig opgediend, de obers waren zeer klantvriendelijke en het eten smaakte ook goed! Een top avond die we afsloten met een dansje op het plein.

De zondag was het culturele en geniet dag. We gingen eerst een kerk en een kasteel bezichtigen. Het kasteel was meer een ruïne met een mooie tuin en mooi uitzicht. Hierna werd het tijd om te ontspannen op het strand. Om bij het strand te komen moesten we met een boot mee. Deze boot ging namelijk naar een eiland toe en als je dan het eiland overloopt, kom je bij de Atlantische Oceaan terecht. Prachtig blauw helder water waar je alles in kan zien en ook het strand was wit. Met het heerlijke zonnetje werd het helemaal perfect om lekker te kunnen ontspannen.

Na een heerlijke maaltijd werd het weer tijd om terug te keren naar Spanje. Zonder schade kwamen we weer heel aan in Huelva en hadden we er een prachtig weekend opzitten. Het was maar twee dagen, maar het voelde als een vakantie.

Foto´s: https://picasaweb.google.com/115318669477087585178/PortugalTavira?authuser=0&feat=directlink

Sevilla

Afgelopen weekend had ik mijn eerste spontane trip gepland naar Sevilla. Eigenlijk hadden mijn huisgenoot en zijn vriend die op bezoek was de trip gepland en heb ik me aangesloten bij de onderneming. Helaas wilden er niet meer mensen mee, dus het bleef met zijn 3en. Ook gezellig!

Op zaterdag vertrokken we in de middag. Er gaat een bus van Huelva naar Sevilla met een reistijd van iets meer dan een uur. Prima te doen. Aangekomen in Sevilla bleken we de gids vergeten te zijn en hadden we dus geen idee waar we naar toe moesten. Er hingen wel grote kaarten aan de muur en daarop stond ook de toeristeninformatie. De jongens wisten nu hoe we moesten lopen om een kaart te krijgen. Of misschien was het meer dat ze dachten te weten hoe we moesten lopen. Want waar volgens hun een toeristeninformatie moest zijn, was niks. Oftewel, een beetje verdwaald. Terwijl we aan het terug dwalen waren, kwamen langs een winkeltje waar ze ansichtkaarten verkochten. Met mijn slimme hersenen bedacht ik dat ze hier vast en zeker ook wel kaarten van Sevilla verkochten. Dit klopte, dus nu konden we dwalen terwijl we de weg weer terug konden vinden op de kaart!

We zijn eerst naar de Catedral y giralda  gegaan. Dit is een mooie, oude en grote kathedraal. We zijn er niet naar binnen geweest, maar buiten een lekker broodje gegeten met een mooi uitzicht. Hierna zijn we verder gelopen naar plaza de España. Ook een zeer toeristische plek, maar omdat we niet in het hoogseizoen waren, konden we het goed bekijken. Dit is ook een heerlijke plek om gewoon even de tijd te nemen en te zitten en kijken. Ook zit er nog een mooi park bij wat ook de moeite waard is om doorheen te wandelen.

Na deze twee toeristische gebouwen, werd het tijd om wat cultuur te snuiven op een ander vlak; Voetbal. Ja, het is echt waar, ik ben naar een voetbal wedstrijd geweest. Het was Sevilla tegen een andere club uit het noorden van Spanje. Zelf heb ik niet zoveel met voetbal (tenzij Nederland speelt), maar ik dacht dat het wel leuk zou zijn om het echt live in het Stadion te zien. De sfeer van het publiek is inderdaad ook leuk om te proeven, maar de voetbalwedstrijd zelf bleef saai. Sevilla won met 1-0. Dus het was wel een klein beetje feest, aangezien bijna iedereen voor Sevilla was. En desondanks dat wij in het uit-vak zaten, waren ook wij voor Sevilla.

Na de voetbalwedstrijd was het tijd voor een Fiesta in Sevilla. Je kan gelijk merken dat het een grotere stad is dan Huelva. Want ondanks dat het een rustige avond was (heb ik gehoord), was het drukker dan in Huelva. Wel erg typisch is, is dat iedereen buiten staat te drinken en niet binnen. Je hebt in Spanje vooral veel bars. Ook natuurlijk wel clubs, maar in Sevilla kwamen we daar niet in omdat de jongens niet aan de dresscode voldeden. En daar kwamen we bij het punt dat de bar dicht ging en we de club niet inkwamen.. Dan moet je wachten tot de eerste bus vertrekt, slapend op de wachtstoel bij de busstion.

Sevilla is een mooie stad en ik ben er veel te kort geweest. Zeker voor herhaling vatbaar! Maar eerst; Portugal!

Foto´s: https://picasaweb.google.com/115318669477087585178/Sevilla?authuser=0&feat=directlink 

Huelva, the place to be

Van mijn leven woon ik nu al meer dan twee weken in Huelva. Zelf ben ik al wel eens rondgelopen door de stad om wat meer te zien dan alleen de winkels, clubs en tapasbarren. Maar wat is beter dan iemand die ook nog wat kan vertellen over de stad terwijl je rondloopt.

Zo heb ik twee rondleiding bijgewoond, speciaal voor erasmus studenten. De eerste was in het Engels en de tweede in het Spaans.

Bij de Engelse rondleiding begon het ermee dat in Huelva een lange tijd Engelsen hadden gewoond en daarvan zag je nog steeds de overblijfselen van. Zo heb je een wijk in Huelva die typisch Engels is (niet gezien) en hebben ze het eerste voetbalelftal opgestart. Verder heb ik om eerlijk te zijn niet echt opgelet; Ze was aan het vertellen terwijl ze liep en terwijl de groep half achter haar liep om ook nog foto’s te maken. Terwijl we achter haar aanliepen zijn we een museum binnen geweest en zijn we over water gelopen. Dat is zo’n halve brug waarbij je een stuk de rivier over kan. Deze brug heeft meerdere verdiepingen. Je krijgt hierbij een mooi uitzicht over het water. Op de brug waren we vooral veel fo

to´s aan het maken en onze gids vond het wel prima met deze hitte (38 graden) en dus beëindigde ze de rondleiding. Er was namelijk ook nog de dag ervoor een Colombiaansschip aangemeerd en deze kon bezichtigd worden. Met de groep zijn we  er naar toe gegaan. Het was een groot schip en ik denk dat er veel te zien zou zijn op het schip. Maar er stond zo’n lange rij, dat ik dat heb laten passeren.

Dan hadden we ook nog de Spaanse rondleiding. Dit zou een andere rondleiding zijn en in het Spaans. Dat eerste beviel me wel, met het tweede zou ik heel veel moeite hebben. Ik heb dan ook weinig begrepen wat ze vertelde op twee belangrijke woorden na ´teatro´ en ´flamenco´. Ik weet nu waar ik het grote theater kan vinden en dat er ook iets in de stad is met flamenco. Ondanks dat ik ongeveer niks begreep van de Spaanse uitleg, vond ik het een goede rondleiding. De rondleiding was door de stad, waar ik eigenlijk vaker loop. Het verschil was dat je nu bewust stil staat bij gebouwen en ziet hoe mooi ze zijn en indrukwekkend.

Ondanks dat ik weinig heb meegekregen, ben ik blij dat ik de rondleiding heb gedaan. Ik heb namelijk wel weer meer van de stad gezien en ook vooral bewust waargenomen.

Foto´s:

https://picasaweb.google.com/115318669477087585178/RondleidingHuelva?authuser=0&feat=directlink

Siësta’s y Fiësta´s

Sinds de laatste blog, heb ik niet veel gedaan en toch elke dat wat gedaan.

In het begin was ik natuurlijk op zoek naar een woning. Na twee woningen bezocht te hebben, koos ik ervoor om samen te gaan wonen met een Duitse jongen en twee Tsjechische meiden. Ik heb hier een kleine kamer, maar verder is het appartement erg ruim. Goede keuken, eetgedeelte, woonkamer, klein balkon, je kunt het dak op, twee wc’s , douche. Het appartement bestaat dan ook uit twee verdiepingen. Toen ik bij hun ging intrekken, kon het avontuur echt beginnen.

Mijn dagen zien er elke dag redelijk hetzelfde uit; maandag t/m vrijdag heb ik Spaanse les in de ochtend, ’s middags bankhangen of Siësta en dan ’s avonds Fíësta!

Spaanse les: Sinds vorige week donderdag, 1 september, ben ik begonnen met mijn Spaanse taalcursus. Ik was blij dat ik in Nederland al wat had gevolgd, want anders had ik er geen woord van begrepen en nu kon ik enkele woorden begrijpen.  De eerste les was erg vermoeiend omdat het zoveel was wat ze vertelde en onze lerares praat alleen Spaans met ons. Wat ook weer goed is, want daardoor kan je het sneller leren. Maar soms heb ik er moeite mee om opdrachten te begrijpen en ook vinden met hersenen het lastig om het te vertalen. De andere dagen dat ik Spaans had, verliepen ongeveer hetzelfde. Soms had ik een dag dat ik het beter en meer begreep en op andere dagen absoluut niet. Hopelijk gaat het steeds beter en kan ik na een half jaar een goed woordje Spaans praten.

Siësta: Omdat mijn Spaanse lessen alleen in de ochtend zijn, ben ik in de middag vrij. Je zou dan denken dat je dan mooi de tijd hebt om activiteiten te ondernemen. Maar het is hier momenteel zo warm (zo warm is het eigenlijk nooit hier in September). Plaatselijke temperatuur metingen zeggen dat het 41 graden. Buiten is het echt moeilijk uit te houden en het vergt allemaal (spaanse les, warm weer, fiësta’s) veel energie. Het is dan heerlijk om een poos de ogen dicht te doen en wakker te worden als het iets minder warm is (35 – 38 graden). Deze siësta’s worden gehouden of in mijn bed of natuurlijk op het strand waarbij er af en toe een cooling down is in de zee. Daarna voel ik me of nog steeds wat moe, of ik heb genoeg energie voor een Fiësta.

Fiësta: Spanje staat bekent om hun siësta’s en fiësta’s. Als ik hier laat over de straten loop (23.00 uur of later) zijn er nog genoeg mensen wakker, zelfs kinderen. Vanaf kleins af aan worden ze hier al opgevoed met hun dagritme en zijn vooral nachtmensen. Natuurlijk moet ik dat ook ondervinden hoe het is om op die manier te leven. Dit ondervind ik met andere Erasmusstudenten. Tot nu toe heb ik nog 3 avonden echt rust gehad. De andere dagen waren of even een drankje in de stad, of feesten. Zo waren er de afgelopen week een aantal concerten in de stad. Deze werden druk bezocht door de Spanjaarden. We zijn naar een karaoke bar geweest waarbij ik de sterren van de hemel heb gezongen, mijn eigen housewarming in mijn appartement en dansen in een club die tot half 8 open is. Genoeg Fiësta’s dus met veel nieuwe leuke mensen.

Zie voor meer foto´s: https://picasaweb.google.com/lh/myphotos 

De eerste loodjes zijn het zwaarst

Afgelopen maandag was het zover, ik zou naar Huelva gaan. Mijn tas pakken gingen helemaal goed. Alles wat ik mee wilde nemen paste in mijn tas en hij kwam ook niet aan overgewicht.

Op de maandag gingen we gezellig met z´n alle in de auto, papa, mama, Thijs, Pim en ik. Een auto vol dus. Aangekomen op het vliegveld, Eindhoven, heb ik snel mijn bagage ingecheckt zodat we nog even konden eten. Aangekomen bij het restaurant, na een bezoek aan het toilet, kon ik mijn ogen niet geloven. Ik moest een paar keer met mijn ogen knipperen om te zien of het echt waar was, maar het was echt waar. Als verassing waren 5 super lieve vrienden langs gekomen in Eindhoven om me uit te zwaaien.  Dit had ik niet zien aankomen en ik vond het echt geweldig!

Nadat ik iedereen gedag had gezegd, kwam de tassencontrole. Dit ging helemaal prima en aan het einde van de tassencontrole stonden de andere meiden uit Nederland te wachten. We hebben een prima vlucht gehad. Aangekomen op Faro moesten we nog wel 4 uur wachten. Wisten jullie trouwens dat Faro een uur tijdsverschil heeft met Nederland? De 4 uur hebben we doorgebracht door wat te eten, kletsen, filmpje kijken en kaarten met enkele Duitsers. Daarna zijn we met zijn alle in een busje gepropt die eigenlijk te klein was voor de bagage, of er was gewoon te veel bagage. Gelukkig kon alles mee en hoefden we geen mensen achter te laten omdat de bus vol zat.

En wat doe je dan als je aankomt? Eerst de hostel en daarna eten zoeken. Als je om 00.30 aan een restaurantje vraagt of ze gaan sluiten, zetten 8 obers snel de tafels bij elkaar zodat er gegeten kan worden. Ze stonden op een rijtje te wachten tot we klaar waren, want daarna konden ze naar huis. Het was erg gek om te zien hoe ze daar stonden en om ons heen drentelde om te bedienen. Dat was dan de reisdag, het was goed en ik was uitgeput genoeg om mijn bed te bezoeken.

Gister was dan de dag dat we een Spaanse toets hadden en gingen regelen. Ik heb twee appartementen bezocht en heb nog niks. Ik moet eens kijken wat vandaag de dag brengt.

Daarnaast gingen we gister avond met Erasmusstudenten lekker wat eten en drinken. Het was een goede avond om andere mensen te leren kennen. Ik heb hierbij opgemerkt dat er vooral Duitse Erasmusstudenten zijn. Eens kijken of ik over een half jaar beter Duits praat of Spaans. De eerste feesten en barbecues zijn al gepland.

Ik ga weer verder met dag 3; regelen, regelen, regelen.

aftellen tot Spanje

29 augustus is de dag dat het vliegtuig zal opstijgen vanuit Eindhoven. In dat vliegtuig zit ik, zwaaiend naar Nederland omdat ik het een poos niet zal zien. Maar voor het zover is, moeten er nog iets meer dan 3 weken worden afgeteld.
Maar wat moet er allemaal meegenomen worden als je een half jaar mee gaat? Wat moet ik allemaal thuis laten en wat mag ik niet missen in Spanje? Een hele waslijst wordt langzaamerhand langer en langer..
Wat neem ik mee: Mijn gitaar, om daar de spaanse muziek meer tot me te nemen en als ik terug kom wat spaanse technieken erbij hebben geleerd. DSM IV en Handboek muziektherapie (studieboeken over muziektherapie en stoornissen), mijn afscheidsboek waar alle lieve vrienden en familie een berichtje in hebben geschreven, mijn tennisracket en om een poging te doen daar lessen te nemen van Nadal en natuurlijk heel veel vrolijkheid om daar avonturen te beleven.
Wat kan ik niet meenenemen: De huiskat Ivan die alles ondersnotterd, mijn vrienden met wie ik kan lachen en huilen (maar ze komen wel langs!), mijn familie die ook gelukkig mij komen bezoeken, het prachtige Amersfoort die ik inruil voor Huelva... Ach ja, dat ga ik wel overleven..

Via deze blog wil ik jullie verder op de hoogte houden over mijn avonturen in het warme zuiden om bij jullie de zon te laten schijnen terwijl het buiten kan regenen.

xX lilian