Marokko

Er was eens een klein meisje op Erasmus en vond dat ze te veel geld had. Hiervoor bedacht ze een plan; mee gaan op een georganiseerde reis naar Noord Marokko. Dag geld.

Afgelopen weekend was het zo ver. Ze ging helemaal alleen mee met deze trip, zonder iemand te kennen.  Maar gelukkig zijn meer mensen zo spontaan, en al snel vond ze een reismaatje. Ze kwam wel helemaal uit Californië.

 We begonnen onze bustocht naar Gibraltar. Dit is een plaats in Zuid-Spanje wat behoort tot Engeland. Om Gibraltar in te willen, moet je ook de paspoort laten zien. Aangekomen kregen we een rondleiding met de auto en gingen we de berg op om aapjes te bekijken. Aapjes lopen hier namelijk in het wild rond en klimmen klauteren overal op (ja, ook op jou als je pech/geluk hebt). Voor mij was het niet weg gelegd om een aap op schoot te hebben, maar toch heb ik een intiemere band met ze gekregen.

Hierna door naar de boot om naar Marokko toe te gaan. Vanaf Gibraltar is het maar 40 minuten varen. Je komt echter niet gelijk aan in Marokko, maar nog in Spanje. Met een bus rij je dan naar de douane Marokko binnen (we mochten allemaal de grens over).  Aangekomen in het hotel, eten en slapen zorgt ervoor dat dag 1 beëindigd is.

Goedemorgen, het is dag 2. Om 7 uur ’s ochtend op zondag ging de wekker. Veel te vroeg, maar dat moet als je wat wil zien in Marokko. Onze eerste bestemming was Chefchaouen. Deze stad is helemaal blauw, van dat lichte ijskoude blauw. Heel bijzonder om te zien! In deze stad kregen we een rondleiding en uiteindelijk vrije tijd op de markt. Volgens mij is het normaal dat kleine steden hun winkels meer als een markt hebben.  Het is best wel leuk om er als toerist rond te lopen, want ze hebben gelijk in de gaten dat ik niet van Marokko kom (ik snap niet hoe ze dat kunnen zien, maar blijkbaar had het iets te maken met blond zijn..). Ze proberen je alle winkels en restaurants in te krijgen om je iets te laten kopen. Ook  heb je veel kinderen rond springen die je om een euro vragen. Ze blijven wel een kwartier om je heen drentelen, en ook al zeg je 100 X ‘no’ , ze blijven om je heen hangen. Erg grappig was toen ik mijn zak drop tevoorschijn haalde (met dank aan Lotte die het meegebracht had uit Nederland). Een paar kinderen kwamen gelijk om me af stormen en uiteindelijk heb ik er twee een muntdrop gegeven (zo’n dropje met de vorm van een euro). Ik zei dat ze het moesten opeten. Volgens mij vonden ze het niet leuk, niet lekker, niet grappig etc.

Na de blauwe stad, was Tetouan onze volgende bestemming. Deze kleine stad was niet in een speciale kleur, maar wel erg koud. Veel kleine en smalle steegjes die overdekt waren met steen. Ik denk dat het er in de zomer heerlijk is, wat koeler.. Maar nu was het erg koud.  Ook hier kregen we een rondleiding. De markt in Tetouan is erg groot. Je hebt namelijk verschillende delen van de markt. Zoals de vruchtenafdeling, of juwelierafdeling, vleesafdeling etc. En ook hier merkten de Marokkanen op dat we toeristen waren en wilde ons van alles verkopen.

In de avond hadden we een speciale fantasy maaltijd. Dit hield in dat er naast ons eten, ook een voorstelling was. Muziek, acrobaten, magie, buikdansen etc.  Na het eten was het tijd om nog even te drinken in de hotelkamer om daarna de oogjes toe te doen en door te gaan naar dag 3.

De laatste dag was aangebroken en deze dag gingen we iets doen waarvoor ik onder andere deze reis wilde doen. Namelijk een kameel bereiden. Ik wist dat het een korte kameeltocht was en ik heb dan ook wel 1 hele minuut op een kameel gezeten. Maar.. Ik heb op een kameel gezeten en gereden!

Als je eenmaal op een kameel zit en hij loopt, dan voelt het normaal en natuurlijk aan. Een beetje vergelijkbaar met een paard die stapvoets loopt. Maar als de kameel naar beneden en boven gaat zodat je erop en eraf kan, voelt alsof je er bijna vanaf valt. Je wordt even heen en weer geschud, van links naar rechts en op en neer. Na een rondje gehobbeld en foto’s gemaakt op de kameel, werd het tijd om eens naast de Kameel te gaan om een foto te krijgen. Maar blijkbaar vond de kameel mij erg aantrekkelijk, want hij wilde me steeds bijten en opeten. Wie wil dat nou niet?

Na de kamelen zijn we nog een rondje gaan rennen door de grotten van Hercules (de gids liet ons echt letterlijk rennen wegens tijdgebrek). Hierna kwam langzaam het einde van onze reis in zicht, we gingen namelijk in de bus weer terug naar Spanje. Voordat we het water gingen oversteken, kregen we nog een busrondleiding door Ceuta. En daarna, op de boot terug naar Gibraltar en daarna naar huis.