And the winner is..

Mijn tijd als erasmus student zit er bijna op. Niet alleen voor mij, maar voor vele andere studenten. Om dit goed af te sluiten had de ESN (Erasmus organisatie) de erasmus awards geregeld.
In de eerste ronde kon iedereen stemmen op iedereen. Er waren verschillende categorieën gemaakt, waarbij een verschil was tussen mannen en vrouwen.
De categorieën waren:     Mister and Miss Erasmus (de aantrekkelijke erasmus studenten)
            Mister and Miss Celebrity (zij kun je vinden op elk feestje)
            Lord and Lady of the Drinks (Zij die altijd drunken zijn (of lijken)

Na de eerste ronde werden de stemmen geteld en kwam er van elke categorie vijf genomineerde uit. Hierna kwam de volgende ronde waarbij er gestemd kon worden op deze vijf.
Met de Erasmus Award Uitreiking zou dan bekend gemaakt worden wie de Award won.

Zelf heb ik natuurlijk fanatiek meegedaan, maar ik heb ook reclame moeten maken voor mezelf. Ik was namelijk genomineerd in twee categorieën. Ik was genomineerd voor Miss Celebrity en voor lady of the drinks.

Gister was dan de Award uitreiking. Speciaal hiervoor trok ik mijn nieuwe rode jurkje aan. En samen met twee andere vriendinnen waren we in het rood en we waren er klaar voor. We namen onze plaats in beslag en nu was het wachten tot het begon.
Al gelijk begonnen ze met de uitreiking voor miss Celebrity. Nu was het opletten, want ik was natuurlijk hiervoor genomineerd. Ze begonnen met nummer drie; Lindsay. Hierna kwam nummer twee: Agnieska. En hierna was nummer één *tromgeroffel*: Lilian.
Ik ben Miss Celebrity! Ik kreeg een prachtige Award, een lintje en een getekend papiertje. En toen moest ik mijn speech houden. Die had ik nog niet van te voren bedacht. Maar ik heb iedereen bedankt en natuurlijk ook mijn ouders.

Uiteindelijk kwam ook de uitreiking voor lady of the drinks. Gelukkig kon ik dit niet winnen want er is hier een Aziatisch meisje en zij is echt altijd dronken.  Dus zij won dit dan ook glansrijk.

Na deze mooie awards werd het tijd voor het diner. Met 55 studenten aan een lange tafel eten en voetbal kijken (barcelona – madrid). Hierna werd het tijd om het eten eraf te dansen op een goed feestje. Tot diep in de nacht werd er gedanst en gelachen. Maar het einde van de nacht kwam in zicht, om daarna lekker te slapen en te dromen over mijn miss Celebrity Award.

Spice Girls in Marrakesh

Naast de enorme cultuurshock in Marrakesh, hebben we natuurlijk ook nog wel iets gedaan in die drie dagen. De nadruk ligt hier wel redelijk op ‘iets’.
Dit iets heet de Souk.

De souk ligt in het oude gedeelte van Marrakesh. Het is een heel gebied met allemaal kleine kraampjes/winkeltjes op zijn Marokkaans.  Daarnaast is er ook nog een groot plein waar ze je ook de hele tijd geld vragen. Zo heb je mannen met typische kleding aan die vragen of je op de foto wil met ze, je betaald er echter wel voor. Ook zitten er veel vrouwen die de hele tijd naar je roepen om Henna tattoo te laten zetten. Ook zitten er slangenbezweerders en mannen met apen. Alles om geld te verdienen. Doordat iedereen naar je roept, voel je niet geheel op je gemak om rustig te kijken. Dit plein was dan ook altijd een plein waar we snel overheen liepen.

Wanneer je over het plein bent gegaan, kom je gelijk bij de souk. Eigenlijk zit deze helemaal al aan de rand van het plein. De souk is heel kleurrijk. Elk kraampje heeft zijn eigen spullen. Of alleen maar souvenirs, of alleen maar leren tassen, of alleen maar sjaals, of alleen maar typische Marokkaanse schoenen of of of.. Overal waar je keek zag je veel en je zag vooral kleur. Door alle nieuwe indrukken en alle kleuren krijg je gelijk het gevoel om te kopen.

Maar rustig kijken en rustig rond lopen zit er niet bij. We werden de hele tijd aangesproken, ze konden gelijk horen dat we uit Nederland kwamen, ze noemde ons 1000x mooie meiden maar als je niet reageert, dan ben je weer lelijk. Kijken kijken kijken, maar niet kopen is een zin die iedereen kent. En wij werden bestempelt als de Spice Girls. Vier meiden die er alle vier anders uit zagen, blijkbaar net als de Spice Girls.

Dus als Spice Girls liepen wij over de Souk. Honderden kraampjes heb ik gezien in drie dagen, iedereen genegeerd en vooral ook veel afdingen. Net zoals bij de taxi, proberen ze veel meer geld te vragen voor alles. Als toerist weet je dat ook en dan moet je de prijs zelf lager gaan inzetten. Uiteindelijk kom je bij een compromis en zelfs dan weet je dat je nog steeds te veel betaalt. Het is echt een sport om zo laag mogelijke prijs te krijgen.

De belevingen die we hadden waren zoveel allemaal, dat weinig doen al heel veel was. De souk is prachtig, ook om overheen te lopen als je niks wil kopen.

cultuurshock in Marrakesh

Zoals als vele van jullie weten was ik een dikke maand geleden naar Marokko gegaan. Toen stond ook al op mijn planning dat ik in Januari weer naar Marokko zou gaan, maar dan het noorden. En dat heb ik geweten!
Op vrijdag 13 januari, onze geluksdag, vertrokken met het vliegtuig naar Marrakesh.
Aangekomen kreeg je de cultuurshock van mijn leven. We werden bijna taxi´s ingetrokken waar ze veel te hoge prijzen voor vroegen. De mannen zaten al gelijk vies te kijken en net de verkeerde opmerkingen te maken. Negeren, negeren, negeren. Omdat we weinig kennis hadden over de prijzen, gingen we weer naar binnen op het vliegveld en vroegen we het een medewerkster. Ze antwoordde echter dat ze het niet wist en na een minuut durfde ze al toe te geven dat ze hier niks over mocht zeggen en dat onze taxi chauffeur achter ons stond. Ze kon ons dus niet vertellen wat een normale prijs is.  Hierbij zie je al gelijk dat haar status ook een stuk lager is.

Uiteindelijk hadden we een prijs afgesproken en werden we naar ons Hotel gebracht. Maar toen we in de taxi zaten,  een auto die je doet laten denken aan Cuba, kregen we gelijk een nieuwe shock. Hoe de mensen hier autorijden is echt levensgevaarlijk! Alles reed kriskras door elkaar en invoegen gebeurde op gevoel. Eigenlijk gebeurde alles daar op gevoel. De auto keren op de weg, schapen langs de weg, brommers die overal langs rijden, van 2 autobanen worden er 3 gemaakt. Ik heb hier een woord voor: Gekkenwerk!
Gelukkig overleefde we deze trip.

Aangekomen in het hotel, kwamen we tot rust. We hadden een prachtige grote slaapkamer met drie bedden, een woonkamer met nog een bed en een badkamer. Dat laatste bed hebben we gewoon bij de andere bedden gedaan. Met zijn vieren slapen is toch een stuk gezelliger.

De volgende ochtend werden we al vroeg gewekt, om zes uur in de ochtend om precies te zijn. We hoorde van buiten de moskee ons roepen. Een galmende stem was iets in het Arabisch aan het zingen/bidden, zoals in Nederland de kerkklokken slaan op de zondagochtend. Goedemorgen!

Na nog wat uurtjes geslapen te hebben en we waren klaar voor de dag, gingen we de stad in. Ook nu merkten we gelijk hoe druk het op de weg is en hoe gevaarlijk het is om over te steken. Dit was echt op eigen risico oversteken. Soms stond je tussen de rijdende auto’s, te wachten dat je de tweede helft kon oversteken. Stoplichten voor voetgangers kennen ze niet. Zebrapaden bestaan, maar daar trekken ze zich niks van aan.

Ook bij de Souk was het een drukte met brommers die tussen de mensen door een weg aan het maken waren. De hele tijd toeteren en uitkijken dat je niet geraakt wordt, want daar zullen zij niet zo op letten.

Wat een ervaringen allemaal! Gelukkig is alles goed gegaan en heb ik prachtige dagen gehad in een totaal andere wereld!